Papegaaiduikers

Zaterdag 5 juli Ontbijten in de kantine van de golfbaan verderop. Dat is weer eens wat anders. We kunnen rustig aan doen want in dit hotel blijven we 2 nachten.
We tanken en slaan lunch in. Daarna rijden we naar het noorden naar de oceaan. Het is een stuk langs een groot meer, dan 50 km laagland en tenslotte de bergen in . We lopen een stuk in een klein ravijn: Inra Hvannagil. Het is smal en links en rechts zijn puinhellingen die steil omlaag lopen. Ik sta versteld van de veelheid aan gekleurde stenen die ik vind. Oppervlakkig gezien is het allemaal hetzelfde maar als je ze naast elkaar legt heb je een heel scala aan kleuren. Handel voor Splitkorrel......
We rijden aan de andere kant van de bergketen naar beneden naar een dal met een soort fjord. De Borgarfjörõur eystri. Helemaal aan de andere kant van de fjord tegen de zee aan is een rots bij Höfn. Daar is net het broedseizoen klaar en wemelt het van de meeuwen met jongen en van de ......Lundi. In het Nederlands "papegaaiduikers". Er zijn drie platforms gebouwd waar je op kunt klimmen zodat je over de rand kan kijken. De jonge papegaaiduikers lopen wat waggelig maar zijn al bijna net zo groot als hun ouders. Ze vliegen wat meer onbeholpen en klapperiger en hebben al dezelfde kleuren als hun ouders. Ze worden geboren in een soort holen in de rotswand en het gras en duiken daar regelmatig ook weer in of uit. We staan ze een hele tijd te bewonderen.
Dan houden we onze lunch bij een picknicktafel waarna we het dorp Bakkagerõi gaan bekijken. Eerst een grote rotspartij waar de elfenkoningin woont. We klimmen erop en vinden haar inderdaad precies bovenop. Volgens Hans een andere toerist maar dat mag de pret niet drukken. Dan bezichtigen we de camping onderaan de rots. Netjes, vlak en met een slecht weer ruimte.
De derde nacht sta je gratis.
Dan op naar het kerkje met een altaarstuk van de bergrede. Geschilderd door de beroemde schilder Kjarval hier uit de regio. We zijn zijn woonhuis ook al tegengekomen. De bergen op het schilderij lijken toevallig op bergen hier uit de omgeving.
De "schitterende dingen die uit halfedelstenen uit de regio zijn gemaakt" vinden we zwaar tegenvallen en het museumpje slaan we over.
We rijden een gedeelte van de route terug. Na de bergen slaan we af de vlakte in. Geen asfalt meer dus Hans zijn mag al zijn stuurkunsten gebruiken om gaten en grote stenen te omzeilen. We doen nog een rondje om het kerkje van Kirkjubaer en komen langs een rivier die als waterkrachtcentrale is ingezet door een bedrijf. Dan weer terug naar ons hotel. Het is zowaar droog met een flauw zonnetje. Hans gaat naar zijn boek en Jolande loopt nog een stuk door het dorp.
Omdat het zaterdag is gaan we naar een sjiek landhuis om te eten. Mooi maar de prijzen zijn er ook naar en het eten wordt in recordtijd opgediend zodat we ( omdat we geen toetje nemen) om 20.00 uur buiten staan. We rijden nog een stuk naar een waterval. Het weer is ondertussen opgeklaard en de wind gaan liggen. We kunnen ver kijken tot vele besneeuwde toppen toe.
Jolande