Van Puno naar Cuzco

Vandaag een lange reisdag. Om 7 uur vertrekken we met een bus naar Cuzco. Een lange rit met onderweg enkele stops. De eerste stop is bij Sillustani. Dit is een archeologische plek met torens vanuit de pre-inca en de inca tijd. In deze torens werden belangrijke personen begraven. De pre-incatorens zijn kleiner en de stenen zijn aan elkaar gemetseld. De Incatorens zijn hoger en de stenen passen zo exact dat er geen cement nodig was. De mummies werden zittend en met hun gezicht naar het oosten begraven, richting de zonsopgang. De torens van de Inca bestaan uit een buiten- en binnentoren. De buitentoren is mannelijk, de binnentoren vrouwelijk. In de binnentoren werd de mummie geplaatst, als in de baarmoeder. Klaar voor de wedergeboorte in het volgende leven. Wederom een indrukwekkende excursie.
We rijden een paar uur en stoppen dan in Pucara bij een winkel met toilet, koffie en natuurlijk souvenirs. Er worden weer de nodige inkopen gedaan. Na deze plaspauze weer de bus in, nu naar de pas La Raya (4.338 meter). Gelukkig nog steeds geen hoofdpijn, ondanks de hoogte! Ook hier kunnen we weer de nodige souvenirs kopen. Ze proberen mij pantoffels te slijten, maar maatje 47 hebben ze niet. En maat 45 is toch echt te klein.
Na wat foto's en de benen gestrekt te hebben weer in de bus, richting de lunch. Deze keer een goed buffetrestaurant. Hierna stond een bezoek aan de tempel van Virachoca in Raqchi. Maar het is vaderdag en dat betekent dat er op het tempelterrein festiviteiten zijn en het enorm druk is. Daarom slaan we deze stop over. Ter vervanging stoppen we bij een begraafplaats, met graven boven de grond tot 5 hoog. Het is relatief druk op de begraafplaats, waarschijnlijk ook weer omdat het vaderdag is. Verder stoppen we nog bij een dorpje waar dakpannen worden gemaakt voor de huizen in Cuzco. Hard werken voor een paar soles per dag.
Na nog een uurtje rijden zijn we in Cuzco en moeten we even wachten op vervangend vervoer. De bus past niet door de nauwe straatjes van het historische centrum. Al snel verschijnt het eerste busje waar 10 personen met een hoop bagage in gaan. Ik ga ook met dit busje mee. De straatjes worden inderdaad steeds smaller en stijler. De bus had hier echt niet door gekund. In het hotel, Marani, aangekomen worden we ontvangen met thee/koffie en cake. Als ook het tweede busje, met Jolande, aangekomen is, worden de kamers verdeeld. We hebben een kamer met 1 groot en 1 klein bed en ziet er goed uit. We installeren ons en gaan daarna naar beneden voor een bakje soep. Verder het nodige lezen om te bepalen wat we morgen willen bekijken in Cuzco. En dan is het alweer bedtijd, maar eerst dit verslag plaatsen.
Hans