Ollantaytambo
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans en Jolande
20 Juni 2012 | Peru, Ollantaytambo
Ollantaytambo
Vandaag om 8.15 ontbijt, prima verzorgd. Om 9.00 uur krijgen we bezoek van Helena van Engelen, de Nederlandse eigenaresse van het terrein waar we verblijven. Ze vertelt onze groep haar bijzondere verhaal. Hoe ze thuis televisie zat te kijken en een programma zag over straatkinderen in Peru. Ze was nog nooit in Peru geweest maar het raakte haar diep in haar hart. Ze voelde dat die kinderen hulp nodig hadden. Ze wachtte tot haar jongste kind het huis uit ging en vertrok in 2001 naar Peru. Daar reisde ze door naar Cuzco en had een aantal bijzondere ontmoetingen met straatkinderen en een priester die voorzag dat zij goede dingen zou gaan doen in zijn land en haar een amulet gaf.
Na die eerste reis volgde nog een aantal bezoeken. Ze werkte drie maanden in een opvangcentrum voor straatkinderen en zocht ondertussen naar een stuk grond. Toen haar eigen huis in Nederland verkocht was kocht ze in Urubamba een stuk grond. Ze nam 50 werklozen in dienst die na 3 jaar bouwen allen een diploma kregen voor hun werk en vervolgens daarmee allemaal werk kregen. Ze bouwden de infrastructuur van haar regenbooghuis met 3 gastenkamers en een restaurant, 8 bungalows, een gemeenschapshuis met een school, een keuken, badkamers, een praktijk voor een arts en een tandarts. Nu gaan er ' morgens kinderen van groep 3, 4 en 5 naar school ze hoopt ieder jaar de school met een klas te kunnen uitbreiden. 's Middags wordt er middelbaar beroepsonderwijs gegeven in IT, horeca en hotel, industriële textiel en elektronica. Op zaterdag moeten de ouders van de kinderen verplicht naar school om les te krijgen in hygiëne, taal en dat soort dingen. Er gaan groepen de bergen in om medische en tandheelkundige hulp te verlenen aan de allerarmsten. Ze heeft op het terrein zelf een familiehuis met 16 pleegkinderen waarvan er inmiddels een aantal studeren in Cuzco. Alles heeft ze puur op wilskracht voor elkaar gekregen. Ze ontvangt geen cent subsidie in Peru maar haar particuliere school wordt met argusogen in de gaten gehouden. Ieder jaar reist Helena drie weken naar Nederland om op de een of andere manier aan gelden te komen voor haar stichting. Nadat eerst heel veel met vrijwilligers is gewerkt heeft de stichting nu 30 beroepskrachten in dienst.
Na haar indrukwekkende verhaal mochten we vragen stellen. Vervolgens liet ze ons haar hele terrein zien. Duidelijk werd dat de kinderen dol zijn op haar. Ze mogen ook allemaal rekenen op een aai over hun bol of een knuffel.
We waren zeer onder de indruk van deze actieve dame.
Daarna gingen we met een klein busje naar Urubamba. Eerst naar de keramiekkunstenaar Pablo Seminario, een Peruaan. We kregen een rondleiding in zijn atelier en uitleg over hoe alle gemaakt wordt. Ik vond dat erg interessant en was onder de indruk van al zijn werk. We hebben twee kandelaars gekocht. Iets groters durfden we gezien de reisafstand naar huis niet aan. Er hingen en stonden zeer mooie dingen!
Daarna dwars over de grote markt. Altijd leuk. Varkens in netten, kippen met een poot aan een touw, cavia's, stukken gedroogd en gezouten alpacavlees. Heel veel soorten aardappels. En heel veel kleurige Peruanen met vaak mooie hoedjes op.
Bij het busstation een busje naar Ollantaytambo genomen. Aldaar eerst gegeten bij een lunchroom van een jonge engelse uitbaatster. Daarna vrij om het dorp te bekijken. Achter het dorp tegen de bergwand zijn weer enorme Incaruines. Hans is zeer actief en gaat ze van bovenaf bekijken. Ik vind dat ze prima vanaf beneden te zien zijn en blijf beneden. Ik knoop een praatje aan met een bewaker die alleen in het Engels kan vragen naar mijn ticket. ( die ik dus niet heb) Maar met handen en voeten kun je ook prima praten dus ik kom erachter dat hij niet alleen bewaker is maar ook mee helpt de ruïnes weer op te bouwen. Vol trots wijst hij aan welke stukken hij heeft helpen restaureren. Verder kom ik erachter dat hij twee kinderen heeft enz.
Na de nodige souvenirkraampjes bezocht te hebben doen we nog een ommetje door het dorp. Altijd leuk. We besluiten met een kop nunjathee/cappuccino en een chocoldadekoek bij de Engelse. Dan weer in de taxibus terug naar Urubamba.
Ik maak gebruik van het bad en Hans maakt de open haard weer aan. Even lekker de kamer warm stoken. Avondeten op het terrein: forel uit de eigen vijver smaakt goed. We liggen vroeg in bed. Nog steeds geen Wifi!
Jolande
Vandaag om 8.15 ontbijt, prima verzorgd. Om 9.00 uur krijgen we bezoek van Helena van Engelen, de Nederlandse eigenaresse van het terrein waar we verblijven. Ze vertelt onze groep haar bijzondere verhaal. Hoe ze thuis televisie zat te kijken en een programma zag over straatkinderen in Peru. Ze was nog nooit in Peru geweest maar het raakte haar diep in haar hart. Ze voelde dat die kinderen hulp nodig hadden. Ze wachtte tot haar jongste kind het huis uit ging en vertrok in 2001 naar Peru. Daar reisde ze door naar Cuzco en had een aantal bijzondere ontmoetingen met straatkinderen en een priester die voorzag dat zij goede dingen zou gaan doen in zijn land en haar een amulet gaf.
Na die eerste reis volgde nog een aantal bezoeken. Ze werkte drie maanden in een opvangcentrum voor straatkinderen en zocht ondertussen naar een stuk grond. Toen haar eigen huis in Nederland verkocht was kocht ze in Urubamba een stuk grond. Ze nam 50 werklozen in dienst die na 3 jaar bouwen allen een diploma kregen voor hun werk en vervolgens daarmee allemaal werk kregen. Ze bouwden de infrastructuur van haar regenbooghuis met 3 gastenkamers en een restaurant, 8 bungalows, een gemeenschapshuis met een school, een keuken, badkamers, een praktijk voor een arts en een tandarts. Nu gaan er ' morgens kinderen van groep 3, 4 en 5 naar school ze hoopt ieder jaar de school met een klas te kunnen uitbreiden. 's Middags wordt er middelbaar beroepsonderwijs gegeven in IT, horeca en hotel, industriële textiel en elektronica. Op zaterdag moeten de ouders van de kinderen verplicht naar school om les te krijgen in hygiëne, taal en dat soort dingen. Er gaan groepen de bergen in om medische en tandheelkundige hulp te verlenen aan de allerarmsten. Ze heeft op het terrein zelf een familiehuis met 16 pleegkinderen waarvan er inmiddels een aantal studeren in Cuzco. Alles heeft ze puur op wilskracht voor elkaar gekregen. Ze ontvangt geen cent subsidie in Peru maar haar particuliere school wordt met argusogen in de gaten gehouden. Ieder jaar reist Helena drie weken naar Nederland om op de een of andere manier aan gelden te komen voor haar stichting. Nadat eerst heel veel met vrijwilligers is gewerkt heeft de stichting nu 30 beroepskrachten in dienst.
Na haar indrukwekkende verhaal mochten we vragen stellen. Vervolgens liet ze ons haar hele terrein zien. Duidelijk werd dat de kinderen dol zijn op haar. Ze mogen ook allemaal rekenen op een aai over hun bol of een knuffel.
We waren zeer onder de indruk van deze actieve dame.
Daarna gingen we met een klein busje naar Urubamba. Eerst naar de keramiekkunstenaar Pablo Seminario, een Peruaan. We kregen een rondleiding in zijn atelier en uitleg over hoe alle gemaakt wordt. Ik vond dat erg interessant en was onder de indruk van al zijn werk. We hebben twee kandelaars gekocht. Iets groters durfden we gezien de reisafstand naar huis niet aan. Er hingen en stonden zeer mooie dingen!
Daarna dwars over de grote markt. Altijd leuk. Varkens in netten, kippen met een poot aan een touw, cavia's, stukken gedroogd en gezouten alpacavlees. Heel veel soorten aardappels. En heel veel kleurige Peruanen met vaak mooie hoedjes op.
Bij het busstation een busje naar Ollantaytambo genomen. Aldaar eerst gegeten bij een lunchroom van een jonge engelse uitbaatster. Daarna vrij om het dorp te bekijken. Achter het dorp tegen de bergwand zijn weer enorme Incaruines. Hans is zeer actief en gaat ze van bovenaf bekijken. Ik vind dat ze prima vanaf beneden te zien zijn en blijf beneden. Ik knoop een praatje aan met een bewaker die alleen in het Engels kan vragen naar mijn ticket. ( die ik dus niet heb) Maar met handen en voeten kun je ook prima praten dus ik kom erachter dat hij niet alleen bewaker is maar ook mee helpt de ruïnes weer op te bouwen. Vol trots wijst hij aan welke stukken hij heeft helpen restaureren. Verder kom ik erachter dat hij twee kinderen heeft enz.
Na de nodige souvenirkraampjes bezocht te hebben doen we nog een ommetje door het dorp. Altijd leuk. We besluiten met een kop nunjathee/cappuccino en een chocoldadekoek bij de Engelse. Dan weer in de taxibus terug naar Urubamba.
Ik maak gebruik van het bad en Hans maakt de open haard weer aan. Even lekker de kamer warm stoken. Avondeten op het terrein: forel uit de eigen vijver smaakt goed. We liggen vroeg in bed. Nog steeds geen Wifi!
Jolande
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
